Pamięci konspiratorów krakowskiego Kedywu AK

Strona główna Czytelnia Osoby Szare Szeregi

Stanisław Fiszer


Z Pamięci konspiratorów krakowskiego Kedywu AK

Uwaga: Materiały źródłowe są dopiero zbierane.
Patrz ponadto: Fiszerowie.


Biogram zawarty w książce Józef i Wanda Fiszerowie, Nasze korzenie i my. Saga rodzinna

Stanisław Fiszer (1913-1943) prawnik, oficer WP. Urodzony 26 lipca 1913 r. w Krakowie, w rodzinie inteligenckiej. Syn Jana i Franciszki z d.Skwarczyńskiej. Po ukończeniu krakowskiego gimnazjum im. J.Sobieskiego w 1931 r. rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji UJ. W 1935 r. uzyskał tytuł magistra praw. Następnie odbył roczną służbę wojskową w Krakowie, w Szkole Podchorążych Piechoty, którą ukończył w 1936 r. w stopniu sierżanta. Po przejściu do rezerwy rozpoczął pracę zawodową w bankowości. W 1937 r. wyjechał z żoną do Nowogródka, gdzie odbywał roczną praktykę zawodową w administracji tamtejszego Urzędu Wojewódzkiego. Po zdaniu obowiązkowego egzaminu kończącego praktykę w 1938 r. przeniósł się do Warszawy. Z końcem 1938 r. zatrudnił się w Fundacji im. S. Żeromskiego. W Warszawie mieszkał przy ul. Sulkiewicza.

Z chwilą wybuchu wojny został zmobilizowany w stopniu ppor. Od 6 września 1939 r. brał czynny udział w obronie Warszawy (odznaczony Krzyżem Walecznych). W końcowej fazie walk obronnych został ranny w bitwie pod Sochaczewem. Rannego z pola bitwy zabrała niemiecka służba sanitarna. Po wyleczeniu skierowano go do obozu jenieckiego – Oflag XI A Marke, w którym został zarejestrowany pod nr 1215. Pierwsza informacja o pobycie w niewoli do jego rodziny dotarła w grudniu 1939 r.

Z niewoli wielokrotnie próbował uciec, za co był karany pobytem w obozach karnych. Podczas pobytu w obozach wielokrotnie ciężko chorował. Ostatnim udokumentowanym obozem jego pobytu był Oflag VI B Doessel k. Warburga w Westfalii. Z obozu tego w nocy 19/20 września 1943 r. jeńcy zorganizowali masową ucieczkę wcześniej przygotowanym podkopem. Był jednym z 47 uciekinierów. Wszystkich schwytanych zbiegów zgodnie z zarządzeniem H. Himmlera z 1943 r. przekazano w ręce gestapo (co było niezgodne z konwencjami międzynarodowymi o jeńcach wojennych). Wkrótce wszyscy zostali zamordowani. Według J. Giertycha, S.F. został 13 października 1943 r. zamordowany wśród 20 innych polskich jeńców (wg Sz. Datnera – schwytanych uciekinierów z obozu w Doessel przewieziono do KL Buchenwald, gdzie zostali poddani torturom, a następnie zamordowani).

Dokładnej daty śmierci nie udało się ustalić.

Żonaty od 1937 r. z Jadwigą (koleżanką ze studiów na UJ), miał córkę Ewę ur. 6 czerwca 1939 r.).

Materiał źródłowy: Dokumenty i listy z archiwum rodzinnego; S.. Datnera, Ucieczka z Doessel, “Głos Narodu”; F. Fiszerowa, Wspominam moich synów, “Tygodnik Powszechny" 1956; J. Giertych, Europa w niewoli; W. Kawalec, Pięćdziesięciu z Doessel, Warszawa 1963, Wydawnictwo MON, str. 70, 75.


Inne


Skocz do: Strona główna Czytelnia Osoby Szare Szeregi